voice over

[wave]

Lol, analoge Nagra Kudelski machines en zoiets vulgairs als een cassettebandje? Ik kan me vergissen, maar volgens mij is de Nagra JBR (met de bijbehorende PS-1 afspeelunit) het enige model geweest met een speciaal door Nagra gemaakte cassette. En dat model was door Nagra Magnetics USA, samen met de FBI, voor een heel ander doel dan radio ontworpen. Ik heb ter verduidelijking een linkje toegevoegd in het oorspronkelijke bericht.

De Zwitserse Nagra Kudelski recorders waren, net als de Uhers, portable taperecorders. Een Nagra Kudelski had een fors hoger prijskaartje (en gewicht) dan de Uher, maar daar kreeg je ook een onverwoestbare en kwalitatief ongeëvenaarde recorder voor terug. Omdat de Nagra IV ook optioneel timecode kon lezen en schrijven, en de timecode generators van Nagra akelig nauwkeurig waren, was in de filmwereld de analoge Nagra IV ook standaard. Later is Nagra ook digitale recorders gaan maken, die tot op de dag van vandaag hun werk doen in de klassieke en de filmwereld.

De extreem hoge kwaliteit en betrouwbaarheid van de Nagra machines heeft er voor gezorgd dat je vandaag de dag duizenden Euro's betaalt voor een originele Nagra IV, en vijf cijfers voor een in perfecte staat zijnde Nagra TA studiorecorder. Maar wat bijzonder is: Nagra kan, vanaf de III, de machines nog steeds servicen met nieuwe parts en volledige garantie. Kost (heel) wat, maar dan heb je ook wat. Kijk maar eens op https://www.nagraaudio.com/history/

[Dukard]

Nagra, Uher, Revox, Studer, Teac etc. ... Met alle machines heb ik wel gewerkt - met eerste 2 vooral op locatie om - vanwege het gewicht - met door niet ergonomische houdingen met een rugblessure thuis te komen ... maar het waren wel de referentie recorders. Prachtig spul.

Ik heb prive een 2-tal Revoxjes - de A77 mk2 en de B77 halfspoor machine in bezit gehad - prachtige werkpaarden voor prive. De studers waren je vrind in de studio's. Intussen zijn het pure liefhebbers machines geworden.

[Aart Rietveld]

Nagra was de Rolls Royce onder de recorders, Uher was dan hooguit een Mercedes en Revox de Volkswagen.

Ik heb in de jaren '90 bij de lokalo nog met een Nagra III gewerkt. Het ding kon prima doorgaan als anker voor de EverGiven maar de kwaliteit was fenomenaal als je wist hoe het ding werkte. Qua batterijen was het een stroomverslinder, voor zover ik me kan herinneren gingen er 6 of 8 D-cellen in. Aan accu's deden we in die tijd niet.

[Dukard]

Nagra was de Rolls Royce onder de recorders, Uher was dan hooguit een Mercedes en Revox de Volkswagen.

Ik heb in de jaren '90 bij de lokalo nog met een Nagra III gewerkt. Het ding kon prima doorgaan als anker voor de EverGiven maar de kwaliteit was fenomenaal als je wist hoe het ding werkte. Qua batterijen was het een stroomverslinder, voor zover ik me kan herinneren gingen er 6 of 8 D-cellen in. Aan accu's deden we in die tijd niet.

Idd ... We deden het met de middelen die we binnen het "budget" voorhanden hadden - voor een lokalo was een Sony TC-D5 of een WM-D6C al een aardige ""instapper"" om op locatie interviews op te nemen. ICM een Tascam 122 MKII of Revox was het monteren een echt leuke uitdaging. Heb er mooie herinneringen en results aan

The good OLD days ...

[wave]

Vergeet de betaalbaarder Marantz PMD420 niet, daar waren er ook aardig wat van in omloop. Al dan niet met een naar XLR gemodificeerde microfooningang, Monteren vanaf cassette heb ik nauwelijks gedaan, was ik ook helemaal niet handig in en sowieso werd zo’n “bandje” toch voor uitzending naar smalltape overgeschreven . Als er maar weinig montage nodig was dan was je met de ‘schaar & plakband’ plakset op de Revox zo klaar. Moest je veel monteren of met meer machines (bijvoorbeeld omdat je crossjes moest maken), dan monteerde je gewoon op de normale elektronische manier vanaf de smalltape: met 2-spoor A700’s en PR-99’s op 19 cm/sec was die extra generatie geen probleem. Meestal probeerden we de programmamakers een Uher mee te laten nemen, ook omdat dit veel montagetijd kon schelen. De veel kortere looptijd van 19 cm/sec op een 13 cm spoel in verhouding tot de 60 of 90 minuten van een cassette, had het psychologische effect dat verslaggevers veel ‘zuiniger’ draaiden .

Inderdaad Dukard.... mooie herinneringen en resultaten aan die analoge tijd. Monteren ‘op 2 slagen’, met de hand 4 machines in één “inhaallas” meenemen en dan ook nog schuiven, vooraf een montage zó uitdenken dat je precies op de gewenste lengte uitkwam, trucjes als reverse echo; ondanks dat je dingen nu in de DAW vaak makkelijker en soms sneller kunt doen, daagde het wel uit tot een gaaf stuk extra creativiteit. Praktisch gezien was het voordeel van analoge lineaire montage ook dat het je dwingt om vanuit een plan te werken en direct beslissingen te nemen. Analoog heb je geen ripple delete, en kun je evenmin eenvoudig achteraf dingen weer veranderen, vervangen of qua lengte aanpassen. En al kan dat voor de generatie die met digitale montage is opgegroeid een onmogelijke beperking lijken, het heeft ook wel degelijk een aantal voordelen.

[Dukard]

Het was vaak een kosten baten plaatje waar een omroep mee werkte qua appratuur - een PR99 of een A700 ben ik in bijv. lokale contreien niet tegengekomen - het was pas in een regionale omgeving dat je deze machines zag. Het knippen en plakken van tapes heb ik vanaf het begin als een ""doodzonde" geleerd - natuurlijk heb ik het (uit nood) ook wel eens gedaan, maar monteren deed je gewoon op de machines zelf, puur vanwege het gemak en vooral vanwege het kostenplaatje - wat overigens bij de doorstroming naar regionaal erg werd gewaardeerd als je zo kon monteren. Degene die wel knipten en plakten werden gekscherend "slavreters" genoemd ...

Digitaal bepaald nu de toon - prima te doen, werkt snel en "non-destructive" maar de "good old" tape heeft mooie herinneringen bij mij - denk alleen maar eens aan loopjes maken waarbij de tape over micstandaarden heen liep (overigens eerlijk 'gejat' van de10CC - I'm not in love producties) om zo speciale effecten te verkrijgen die je daarna uitmixte tot een eigen compositie - prachtige tijd.

[wave]

Slavreters? Die term kende ik nog niet . Doet me denken aan een Revox met tape tension problemen waar een techneut van dienst een plakker op gedaan had met “PAS OP: deze machine lust!”. De volgende schuivert had daaronder geschreven “wat lust ‘ie dan?”, wat techneut nummer 3 inspireerde tot “Bandsla!”. Elektronisch monteren was inderdaad de regel, maar soms was “naald & draad” net handiger. Als je schuin snijdt en netjes plakt is het met Agfa PER ook geen probleem, die tape is sterk genoeg om geen last van drop-outs te hebben .

[Durashift]

Denk dat ze die oude maar hoge kwaliteit techniek maar weer vaker moeten gebruiken. Want een krakende telefoonlijn is misschien niks..maar de uitvallende, digitale, verbindingen heden ten dage vind ik vaak storend luisteren.

Dat moet toch beter kunnen?